Review: Final Fantasy XVI
Door Joni Philips op 21-06-2023 om 15:48
|
Bron: Gamed
|
Ontwikkelteam Creative Business Unit III heeft onder leiding van producer Naoki Yoshida een speciale reputatie opgebouwd. Het team toverde het falende Final Fantasy XIV om tot de massieve hit Final Fantasy XIV: A Realm Reborn met vijf succesvolle uitbreidingen. Het team kreeg een nieuwe uitdaging: ontwikkel de eerste Final Fantasy die exclusief op de PlayStation 5-generatie verschijnt.
Het eindresultaat is ronduit spectaculair, onder andere dankzij een opvallend set-up. Neem de ideeën van fantasy-franchises als A Song of Ice and Fire / Game of Thrones, de gameplay van Devil May Cry, en voeg naar hartenlust Final Fantasy concepten toe. Het verhaal kan opnieuw gedestilleerd worden naar een grootse strijd om kristallen die de wereld controleren, iets dat je kunt gebruiken om meerdere Final Fantasy spellen samen te vatten. Waar dat traditioneel aanleiding geeft tot een 'goed' versus 'ultiem kwaad' aanpak is Final Fantasy XVI een pak duisterder. Zo lijken de vier grote vijandelijke naties ditmaal eerder overgelopen uit Game of Thrones, waarbij ze op geen enkel moment terugdeinzen van moord, slavernij en dergelijke. De vijfde natie, die van protagonist Clive, zijn de goede mensen. Zij mishandelen hun slaven namelijk minder. Met de nadruk op minder, want ze hebben nog steeds slaven, want de magische krachten van de slaven zijn integraal voor het overleven. Clive en zijn maten zijn als rebellen de eigenlijke helden, maar zelfs zij weten dat ze potentieel meer kwaad dan goed doen. De game heeft hier en daar een komische noot, maar dit is geen gezellige wereld.
Dat wordt bijvoorbeeld gedemonstreerd door een paar sidequests die naast elkaar gelegen zijn, eentje waarin Clive op zoek moet naar een verdwenen huisdier en eentje waarin hij op zoek gaat naar de verdwenen zoon van een handelaar. Het huisdier in kwestie blijkt al snel een slavin te zijn, tot onverschilligheid van het meisje. De andere sidequest is nog ettelijke malen erger... Zelfs de teksten aan het einde van een gevecht spreekt boekdelen: 'Enemies slain'. Vijanden gedood... Je hebt hier en daar een lichtpuntje in het verhaal, iemand die de wereld echt wil verbeteren, maar zij zijn zeker in het eerste deel van de game – omwille van een verhaalspecifieke reden die ik om spoilers te vermijden absoluut niet ga uitleggen – in de minderheid. Het meer duistere verhaal lijkt niet het enige punt van inspiratie uit Game of Thrones. Ook de schaal van de gevechten uit die serie komt echt goed in beeld. Eén van de eerste taferelen in de game is Clive toekijkend op twee legers die ten strijde trekken. Geen gevecht met twee legertjes van vijftig mensen, maar een waar slagveld met duizenden troepen, Chocobo's, magische katapulten, en meer!
Nu zou je kunnen denken, die Game of Thrones-inspiratie, dat is iets dat je je gewoon inbeeldt. Het ontwikkelteam heeft die inspiratie ook gewoon duidelijk aangehaald. Ze konden natuurlijk ook moeilijk anders, hun protagonist is Jon Snow inclusief dire-wolf Ghost. Ze heten misschien Clive en Torgal, maar de gelijkenis is onmiskenbaar. Die inspiratie heeft echter ook andere impact. Final Fantasy XVI is misschien in Japan ontwikkeld, maar dit is zonder twijfel de meest Westerse Final Fantasy die je zult vinden. Kastelen en andere steden zijn gebaseerd op Europese middeleeuwse landschappen, en met enkele uitzonderingen – Clive's broer Joshua – lijken de karakters niet te passen tussen de typische Final Fantasy protagonisten met kleurrijke haardos en zachte looks, hoewel ze toch ook op hun eigen manier memorabel zijn. Zelfs de voice-acting aanpak is gericht op de inspiratiebron: de Britse stemmencast is het origineel, inclusief lip-sync. Soms raden we aan om games te spelen met de originele Japanse cast, maar in dit geval heeft Square-Enix de Japanse spelers aangeraden om in het Engels te spelen. Het is een kleinigheid maar het toont toch aan hoe men deze game heeft aangepakt ten opzichte van zijn voorgangers.
Iets waarop Square-Enix wel zoals vanouds de nadruk heeft gelegd is de technische performantie. Ze zijn zonder meer geslaagd. Ze hebben niet alleen een prachtige wereld gecreëerd met immense vergezichten – er zijn plekken waar ik toch even stilstond om te spelen met de Photo mode – maar deze wereld voelt ook levend aan. Geen 'steden' met vijf huizen en drie inwoners, maar een mix van kleine dorpjes met een tiental inwoners tot metropolissen. Zelfs de gebieden tussen steden voelen levend aan, zo kom je niet alleen gruwelijke monsters tegen maar lopen er ook gewone dieren rond. Zij laten jou met rust tenzij je hen aanvalt wat een leuk onderscheid geeft. De integratie van de gevechten in de wereld wordt versterkt door het achterblijven van karkassen en lijken na een gevecht, zodat je snel kunt zien waar je hebt gevochten. Ze verdwijnen natuurlijk wanneer je een specifiek gebied verlaat, maar het geeft meer leven. Dit alles gaat niet ten koste van de spelwereld zelf. In het begin van het spel lijkt het alsof je steeds in aparte omgevingen zit, maar naarmate je vordert worden deze omgevingen aan elkaar gelinkt, zodat je vrij kunt rondlopen of rondrijden op je Chocobo. Wil je iets sneller zijn, dan kun je ook gewoon teleporteren van de ene stad naar de andere, iets waarmee je misschien één seconde laadtijd tegenkomt.
Alles staat en valt natuurlijk met de gameplay, zeker gezien de keuze om veel meer de focus op de actie te leggen. Het geheel draait dan ook meer rond snelheid, en dat betekent dat alles zo toegankelijk mogelijk moet zijn. In de basis beschik je over drie sets van aanvallen waartussen je vrij kunt wisselen tijdens een gevecht. In elke set heb je de mogelijkheid om fysiek aan te vallen, magisch aan te vallen wat gaat zonder enige beperking, te springen, te ontwijken en drie speciale vaardigheden te gebruiken. Die laatste hebben wel een cooldown om mee rekening te houden. Dit arsenaal heb je nodig om schade te doen, maar ook om de vijand te doen wankelen. Als je dat doet, kun je gedurende een korte periode extra veel schade doen. Over dat wankelen moet je je trouwens niet te veel zorgen maken, dit is niet zoals in Final Fantasy XIII waar dit moeite kost, het komt gewoon automatisch en vaak zelfs meerdere malen in hetzelfde gevecht. Ondanks dat uitgebreide arsenaal is het ontwijken je belangrijkste wapen. Je hebt namelijk geen Cure spreuk en je kunt maximaal 7 potions meedragen. Veel schade kun je jezelf dus niet permitteren.
Groepjes van gewone vijanden gaan snel, maar de (grote) bazen leiden vaak tot lange gevechten waarin je moet blijven opletten. Baasgevechten zijn hierbij vaak combinaties van het traditionele vechtsysteem, heel specifieke setpieces en spectaculaire (maar zeer eenvoudige) quick-time-events. Met name één baasgevecht middendoor leek eerder de eindbaas voor een toekomstige God of War, waarbij op een gegeven moment mijn aanval ongeveer 1,89 miljoen schade deed. Ondanks dat alles worden gevechten eerder er buiten gewonnen. Je moet zorgen dat je wapens en accessoires regelmatig worden verbeterd, door af en toe langs te lopen bij de smid. Zo wordt je veel sterker. Ook het aanleren en verbeteren van abilities is weer vitaal, want je verdient nooit genoeg ability points om alles aan te leren. Je moet dan ook veel keuzes maken. Wil je een beetje investeren in alle abilities? Of specifieke abilities zo goed mogelijk masteren? Maak je geen zorgen, je kunt altijd kosteloos alles resetten en de punten opnieuw investeren.
De keuze voor het combineren van Final Fantasy en Devil May Cry zou fans van die eerste kunnen afschrikken, want Devil May Cry is natuurlijk moeilijker. De game geeft echter voldoende hulpmiddelen, zo is het mogelijk om te kiezen tussen een Story en Action-focused stijl. In beide gevallen krijg je ook toegang tot accessoires zoals een ring die je helpt om combo's te automatiseren. Die ringen – er zijn er meerdere met verschillende functies – gebruiken vereenvoudigt het vechtsysteem sterk, maar is compleet optioneel in gebruik. Je bepaalt zelfs dus hoeveel invloed je uitoefent. Het uitspelen van de game opent ook een New Game Plus mogelijkheid, die toegang geeft tot een tweetal nieuwe modes, waarvan eentje een hogere moeilijkheidsgraad betreft. Als je losse uitdaging wil, dan laat de game ook toe om bepaalde bazen en levels opnieuw aan te pakken om een zo hoog mogelijke score te halen. Dit is dan ook een goede manier om te testen of je het vechtsysteem echt onder de knie hebt. Tegelijkertijd is dat allemaal optioneel, net zoals de vele sidequests en het systeem van Notorious marks, de extra gevaarlijke monsters. Dit is een game die echt overloopt van content.
De toegankelijkheidsopties beperken zich trouwens niet tot de moeilijkheidsgraad. Ook het verhaal is zo toegankelijk mogelijk gemaakt, niet door alles simplistisch te maken, maar door een uitgebreide encyclopedie toe te voegen. In je basis heb je steeds beschikking over een bibliotheek met samenvattingen, en een tijdslijn van hoe de relaties tussen karakters evolueerden. Het meest briljante is echter de optie om op elk moment de game te pauzeren om de huidig actuele 'lore' te tonen. Wordt in een gesprek 'Annabella' vermeld en je bent vergeten wie dat was? Activeer de Active Time Lore functie, en je krijgt 5-6 relevante subjecten te zien. Dat geeft je dan in enkele zinnen een samenvatting van iemands positie in het verhaal. Een optie die veel Role Playing Games moeten overwegen richting de toekomst. Zelf heb ik de optie ook veelvuldig gebruikt, zelfs al was het maar om exact te begrijpen wie met wie geallieerd is en dergelijke. Vooral in het begin kan het helpen om alles correct te plaatsen. Je moet hierbij trouwens geen schrik hebben voor spoilers, de Active Time Lore gaat nooit verder dan de huidige cutscene.
|
|
|
Beoordeling
100
Een absolute voltreffer! Square-Enix heeft de afgelopen jaren de populariteit van de franchise opnieuw verstevigd met goede tot excellente games, waarvan iedereen kon genieten. Het waren echter steeds games waar je wel een verbeterpunt zag. Denk aan de trage wandelgedeeltes van Final Fantasy VII Remake om overgangen te maskeren of aan de gebrekkige camera van Final Fantasy XV. Het is een gevoel dat ik nooit had in Final Fantasy XVI, Square-Enix heeft heel diverse ideeën samengebracht in een meesterwerk.
|
|
|
|
 16:03 Downloadable content van Pokémon Scarlet & Violet in beeld gebracht
 16:09 Xbox Game pass voegt Need for Speed Unbound en meer toe
|
| Reacties (5) |
|
|
Pagina:
1
|
|
|
Gast (92.110.79.xxx)
op 21-06-2023 om 23:36
|
|
Die 100 is terecht!
Ik had het geluk dat ik hem gisteren al kon ophalen.
|
|
|
Gast (89.205.140.xxx)
op 23-06-2023 om 10:34
|
|
Mooie review. Eerste 100 op gamed? Offtopic maar nu we toch over hoge cijfers hebben: Komt er ook nog review van Zelda totk of heb ik die gemist? :P
|
|
Rene Groen
(Eindredacteur)
op 23-06-2023 om 12:09
[Niv: 747 / Exp: 37348]
|
|
Helaas hebben we geen code gekregen van Zelda, vandaar dat je geen recensie op de website tegen bent gekomen.
|
|
Joni Philips
(Eindredacteur)
op 23-06-2023 om 15:49
[Niv: 1181 / Exp: 59061]
|
|
Niet de eerste 100. The Witcher 3 had ook 100.
|
|
|
Gast (185.177.139.xxx)
op 26-06-2023 om 23:57
|
|
Ik heb de game slechts een uur of vier gespeeld, maar de game kan nog lang niet tippen aan titels zoals God of War en Horizon FW. Veel beter schijnt het ook niet te worden. Tot nu toe zit ik rond de 80/85 en geef ik de ruime voorkeur aan FFVII Remake.
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
