Jarenlang beperkten Belgische en Nederlandse televisiezenders zich tot Dragon Ball Z en Pokémon, maar tegenwoordig maken vele Japanse animatieseries een verschijning op de televisie. Onder andere Bakugan: Battle Brawlers maakte de overgang van Japan naar de Benelux, maar is de kinderserie ook de moeite waard?

Animatiestudio TMS Entertainment is verantwoordelijk voor verschillende originele, succesvolle series zoals B't X en Lupin III, maar met Bakugan: Battle Brawlers was men absoluut niet origineel. De Bakugan franchise leent namelijk hevig elementen van gelijkaardige series als Digimon, Beyblade en Yu-Gi-Oh, maar dat moet natuurlijk geen probleem vormen voor Battle Brawlers. In Battle Brawlers ontbreken echter de factoren die de oudere series wel de moeite maakten. Het verhaal en de actie in de serie zijn gewoon zo doorsnee dat je absoluut geen aandacht meer gaat besteden; terwijl de regels van het spel nodeloos ingewikkeld lijken, zelfs als je het vergelijkt met het effectief complexere Yu-Gi-Oh. De basis van het spel en het verschijnen van de Bakugan wordt in ieder geval amper besproken. Beide concepten worden in de eerste aflevering aangehaald, waarna de regels niet meer herhaald worden zodat deze episode absoluut onmisbaar is.


In het geval van het verhaal is dit gelukkig geen probleem, want het verhaal kent een uitstekende basis die daarna compleet onbenut wordt. De serie begint met het verschijnen van mysterieuze kleine bollen en kaarten die plots neerdalen op de Aarde. De kaarten en de bollen worden gevonden door kinderen, onder wie de protagonisten Dan en Shu die het spel Bakugan bedenken. Het spel wordt zeer snel het populairste spel op Aarde, maar al snel ontdekken Dan en zijn vrienden – die door het leven gaan als de Battle Brawlers – dat er meer achter het spel zit dan wat ze dachten. De Bakugan blijken namelijk intelligente dieren die afkomstig zijn van een andere wereld, Vestroia, die bedreigd wordt door de mysterieuze Bakugan Naga die wordt bijgestaan door de menselijke helpers Hal-G en Masquerade. De eerste afleveringen focussen op de strijd met Masquerade, maar later evolueert dit naar de strijd met Naga.

De onthulling van het kwaadaardige complot lijkt compleet tegenstrijdig met het uitgangspunt van de serie, namelijk dat het hele concept bedacht werd door Dan en Shu, maar dat wordt compleet genegeerd door de serie zelf. Het verhaal zelf wordt ook benadeeld door de personages die uitdraaien op pure stereotypes. Protagonist Dan is bijvoorbeeld een heethoofd die overal invliegt, zijn beste vriend Shun is de stille krachtige figuur, Runo is de obligatoire liefdesinteresse die dol is op Dan. Elk personage valt onder een stereotype, wat ook meteen opvalt in hun uiterlijk. Gekke haarkleuren, stoer uiterlijk, grote ogen, ... Het zorgt ervoor dat Bakugan: Battle Brawlers geen eigen identiteit heeft. Het plot zelf heeft eveneens weinig inhoud, Masquerade wil niet ontdekt worden en stuurt elke episode een krijger op de Battle Brawlers af. Dit leidt dus tot een gevecht, waarbij die gevechten ook vaak teleurstellend zijn.


Andere series als Yu-Gi-Oh tonen regelmatig epische gevechten, maar de gevechten in Bakugan zijn bijna onmiddellijk gedaan. De regels van het spel zijn namelijk zeer eenvoudig: verlies drie monsters en je verliest de match. De gevechten bestaan meestal uit twee spelers die een monster oproepen, enkele kaarten gebruiken om hun monster krachtiger te maken en elkaar daarna aanvallen. Op dat moment is het gevecht meestal direct voorbij, zodat het volgende monster opgeroepen wordt. Evenmin indrukwekkend is het ontwerp van de Bakugan, waar memorabele monstertjes als Pikachu, Dark Magician of Agumon ontbreken. Bakugan: Battle Brawlers is dus over alle elementen heen een serie zonder eigen gezicht, waarbij de serie zelfs door jonge kinderen mag worden overgeslagen. Zij blijven beter bij series als Pokémon die wel een eigen identiteit weten te vormen, en vaak spannender zijn.