Goichi Suda, beter bekend als Suda 51, bracht ons in het verleden titels als Killer 7, Fatal Frame IV en Shadows of the Damned. Stuk voor stuk aparte games waaraan we nu een nieuwe naam toe mogen voegen.

Begin deze maand kwam namelijk Diabolical Pitch uit, een titel die exclusief op Xbox Live Arcade verscheen en enkel met Kinect speelbaar is. Het verhaal is al even bizar als de eerder genoemde voorbeelden. Een bekende honkbalspeler krijgt een blessure aan zijn schouder en het spelen wordt hem hierdoor onmogelijk gemaakt. Er is echter nog meer ellende wanneer de speler geschept wordt door een auto en ontwaakt in een omgeving die het beste te omschrijven is als een demonische kermis. Om te overleven dient hij tegenstanders, bestaande uit onder andere tijgers, panda’s en olifanten, uit te schakelen door ze omver te werpen. Lastig met een blessure? Niet in deze wereld, hij heeft nu namelijk de beschikking over een demonische arm die hem helpt bij zijn worpen.


Om het bovenstaande concept iets verder uit te diepen sla je niet alleen ballen richting tegenstanders, je zult ook de objecten moeten ontwijken die ze terug gooien en bazen moeten verslaan, waarbij het niveau doorgetrokken wordt en je kan denken aan een olifant in een UFO. Het probleem is echter dat bewegingen, zoals bij meer Kinect titels, niet altijd even goed geregistreerd worden waardoor je meer dan eens de dood zult vinden. Hoewel de potjes slechts enkele minuten duren is het vervelend om deze meermaals opnieuw te moeten doen door het falen van de techniek, echter zorgen de voortdurende stroom van herhalende vijanden er eveneens niet voor dat je lang geboeid zult blijven, voor zover je voortdurend in beweging kan blijven zonder een vermoeide arm te krijgen.

Toch is zeker niet alles slecht aan Diabolical Pitch, zo is er een leuke coöperatieve mode die echter wel enige ruimte vereist om goed te kunnen werken. Net als bij de singleplayer kun je hier speciale kaarten inzetten voor een extra effect, deze dien je te activeren door een bepaalde houding over te nemen en doen nog meer schade. De algehele sfeer is zoals we deze van Suda 51 gewend zijn, echter maakt de game grafisch weinig indruk en had meer variatie in zowel achtergronden als vijanden het spel goed gedaan.


Het grote probleem van Diabolical Pitch is dat het te weinig variatie weet te bieden. Het gooien van ballen naar vijanden, het ontwijken van inkomend gevaar en poses aannemen voor speciale effecten; het is allemaal leuk voor tussendoor, maar leent zich niet voor langere spelsessies. Dit ligt overigens niet alleen aan het gebrek aan variatie, net als de honkbalspeler uit de game moet je oppassen om niet zelf met een schouderblessure te kampen en ook de controls weten vaak niet de benodigde nauwkeurigheid te realiseren. De leuke facetten die er wel degelijk zijn worden hierdoor simpelweg teniet gedaan.