Guitar Hero Warriors of Rock is uitgekomen op 24 september en voor Activision genoeg reden voor een feestje. Jelle mocht naar het Hard Rock Cafe in Amsterdam om daar de release van de nieuwste Guitar Hero te vieren. Hij won op het nippertje een wedstrijd en ging er met de game en de nieuwe gitaar vandoor.

Eerlijk is eerlijk; ik had het een beetje gehad met de afgelopen Guitar Hero games. Ze voelden sinds Legends of Rock steeds meer aan als makkelijke titels die slecht vanuit commercieel oogpunt uitgegeven werden. World Tour was mij wat te veel op mainstream-gamers gericht, deeltje vijf bood weinig nieuws en de bandgerelateerde games waren alleen leuk voor de fans van de betreffende band. Gelukkig probeert Activision deze cyclus te verbreken met Warriors of Rock. En omdat ik weet dat je al lang naar beneden bent gescrold om het cijfer te bekijken, kan ik je vast zeggen: dat is goed gelukt.

Guitar Hero Warriors of Rock probeert het oude vertrouwde Guitar Hero stijltje in ere te herstellen. Oude karakters keren terug, de power-ups zijn weer aanwezig en er is een bizar verhaal voor de game bedacht die alleen de mannen van Neversoft kunnen verzinnen. Nieuw is onder andere de quest-mode. In deze mode dien je met potentiële ‘Warriors’ een bepaald aantal sterren te verdienen door nummers te spelen, waarna ze veranderen in hun innerlijke beest. Zo dien je een groot leger Warriors of Rock op te bouwen om daarmee een Demigod op te roepen en ‘The Beast’ te verslaan. Je hoort het; de mannen van Neversoft hebben hun fantasie (eindelijk) weer eens lekker de vrije loop gelaten.


De Quest-mode komt gelukkig beter uit de verf dat dat deze klinkt. Elk karakter (waarvan je de meeste kent uit eerdere Guitar Hero delen) heeft een speciale kracht. Denk hierbij aan het vermogen om een 5 x - in plaats van een 4 x multiplier bij een streak te verkrijgen of een klein beetje Star Power bij elke 10-notestreak extra. Leuk bedacht, en het zorgt dat het spelen van nummers een stuk afwisselender wordt dan in een voorgaand deel. Ook de transformaties van de karakters komen goed uit de verf. Het is grappig om te zien hoe jouw karakter verandert in een demonische versie van zichzelf. Bovendien unlock je na een transformatie een hoop nieuwe items en wordt je beloond met een upgrade van je kracht. Ieder karakter heeft zijn eigen muziekstijl en bij elk personage zul je dan ook een aantal nummers van hetzelfde genre tegenkomen. Zo zal je bij Metalhead Lars Umlaut voornamelijk Hardrock en Metal songs terugvinden.

De Quest-mode is niet aan één moeilijkheidsgraad gerelateerd, dus als een nummer te pittig wordt kun je het altijd nogmaals proberen op een makkelijkere stand. Eenmaal klaar met de Quest-mode is er nog de ‘Domination-mode’. Hierin dien je elk nummer uit de quest-mode te 'Masteren'; dat houdt in dat je voor elk nummer 40 sterren moet halen. Ditmaal kan je echter alle powers van alle karakters tegelijk gebruiken, maar een uitdaging blijft de modus wel. Daarnaast is er ook nog de Quikplay-mode. ‘Bekende koek’ Hoor ik je denken, maar dat is niet helemaal het geval. De Quikplay-mode is namelijk volledig vernieuwd. Ditmaal heeft elk nummer een aantal challenges waar het vooral draait om het verzamelen van sterren. Met het halen van challenges unlock je items voor je karakters. Dit rekt de replaywaarde voor verzamelaars ontzettend op en zorgt voor een uitdaging voor de competitieve speler.

De setlist is in twee woorden te omschrijven; gevarieerd en HET-WALHALLA-VOOR-IEDERE-ROCKFAN! Het zijn er iets meer, maar je begrijpt waar ik heen wil. Vrijwel elke stijl wordt vertegenwoordigt, en met zowel oeroude klassiekers als nieuwe toppers is er voor ieder wat wils. De game biedt meer dan 90 nummers van Panic At The Disco tot Pantera. Opvallend is wel dat de setlist van Guitar Hero Warriors of Rock voornamelijk bestaat uit Hardrock en Metal nummers. Een goede zaak, want daar zit voor mij nog steeds het hart van de serie. Leuk weetje is nog dat de voice-acting in de game verzorgd is door Gene Simmons, frontman van KISS.


Grafisch is de game op zijn minst mooi te noemen. De Guitar Hero games veranderden grafisch nauwelijks meer van elkaar sinds Guitar Hero World Tour, maar met WOR is daar verandering in gekomen. De textures zijn aanzienlijk verbeterd en met name de details van de karakters zijn fantastisch. Haren golven, je kunt bij wijze van spreken de vieze nagelranden van Axel Steel zien en de animaties zijn beter dan ooit vertoond in een muziekgame. Jammer dat sommige karakters net wat meer aandacht lijken te hebben gehad dan andere, maar heel veel verschil is er niet. De podia moeten in verhouding tot de karakters wel heel veel inleveren qua grafische pracht, maar daar staan vette lichteffecten tegenover.

Ik wil nog even terugkomen op de animaties, want die zijn precies zoals ik altijd al wenste. Bij een nummer als Renegade van Styx kun je de achtergrondzanger in feite liplezen. Ook zijn nummers als Bohemian Rhapsody van Queen voorzien van een geheel eigen animatie; aan het begin van het nummer gaan de bandleden naast elkaar staan en zingen met z’n allen de intro mee, net als Queen meermaals in het echt deed. Erg leuk om naar te kijken en bovendien zorgen dit soort vernieuwingen ervoor dat de concertbelevenis alleen maar realistischer aanvoelt. Op het gebied van animaties zet Neversoft in ieder geval een topprestatie neer. Voor mijn part is dit de nieuwe standaard voor animaties (van praten) in iedere game.

Eenmaal klaar met de meeste challenges en de Quest en Domination Mode dan wacht daar altijd nog de Song Creator. Met de verbeterde versie van GH Tunes kun je je eigen nummers maken met alle instrumenten (op de microfoon na) en beschikbaar stellen in de downloadshop. Daar vind je alle nieuwe of hoog becijferde songs gebruikers die allemaal gratis te downloaden zijn. Verder kent WOR een scoreboard waar in één overzicht te zien is welke rewards je nog kunt unlocken en hoe ver je bent in de game. Heel handig en overzichtelijk, en in verbinding met Xbox Live of PSN kun je jezelf ook meteen vergelijken met je vrienden of spelers van over de hele wereld. En ook GH gaat met de tijd mee; het is mogelijk om je Twitter of Facebook vol te spammen met je nieuwe highscores en behaalde Achievements of Trophies.


In elke modus kun je losgaan met maximaal vijf personen. Het is dit keer ook mogelijk om met meerdere instrumenten van dezelfde soort te spelen. 4 gitaren is bijvoorbeeld geen enkel probleem. Snel aan de slag? Dan kan ik de Party-modus aanbevelen. Hierbij moeten alle aangemelde instrumenten een willekeurig gekozen nummer spelen. Als je vriend tien minuten later komt is dat geen probleem want met een druk op de knop speelt hij, zonder het nummer op pauze te hoeven zetten, mee. Over de pauzeknop gesproken; deze is aangepast. In plaats van een getal dat aftelt wordt dit keer het beeld enkele seconde teruggespoeld waardoor je snel een voorproefje krijgt van wat er gaat komen. Subtiele maar prettige verbeteringen.

De nieuwe gitaar ligt prettig in de hand en voelt wat degelijker aan dan vorige modellen. Opvallend is wel dat de Slidebar er niet meer op zit, maar eerlijk gezegd mis je die geen moment. Al met al is Guitar Hero: Warriors of Rock een uitstekende muziek-game geworden die met name indruk maakt door zijn lekkere setlist en sterk verbeterde graphics. De game probeert voorzichtig wat nieuwe dingen uit in haar genre maar draaft gelukkig niet door. Als je weer eens ouderwets los wil gaan op snoeiharde rocksongs en geen bezwaar hebt tegen een fantasierijk stijltje dan is Warriors of Rock jouw ultieme (party) game.