Review: Legendary
Door Tom_V op 06-11-2008 om 07:10
|
Bron: Gamed
|
Het jaareinde is traditioneel een drukke periode in deze industrie. Om de paar dagen worden we om het hoofd geslagen met nieuwe games. Zit je het ene ogenblik nog vrolijk met je hond te spelen in Fable II, dan moet je tellen later London en New York van een mythische ondergang redden. Gelukkig zijn wij van vele markten thuis en stopten we dan ook met plezier Legendary in onze console.
Legendary: The Box is een First Person Shooter van de hand van Spark Unlimited. Deze Californische studio kennen we ook van Turning Point: Fall of Liberty en Call of Duty: Finest Hour. Hoewel het Spark Unlimited aandeel in de Call of Duty franchise behoorlijke kritieken kreeg, werd Turning Point eerder dit jaar op hoongelach ontvangen. Met wat slechte wil kunnen we Spark Unlimited omschrijven als een studio in dalende lijn. Ok, met heel veel slechte wil...
In Legendary kruipen we in de huid van Charles Deckard, een sluwe kunstdief die in opdracht van Ormond LeFey een archeologisch waardevol doosje uit een museum in New York moet stelen. Deckard krijgt hiervoor de hulp van Vivien Kane, secretaresse van de opdrachtgever, die met haar accent en afkomst meteen een Britse toets aan de game geeft. Het doosje blijkt de doos van Pandora te zijn. Een voorwerp uit de Griekse mythologie dat het kwaad, ziektes, rampen en een invasie van schlagerzangers bevat. Omdat het kwaad, ziektes en rampen zich moeilijk laten vertalen in een videogame, kozen de lui van Spark Unlimited voor tientallen mythologische monsters. Deze ontsnappen uit Pandora's Box en zetten meteen New York in rep en roer. Aan het openen van de box houdt Deckard een signet (litteken) op zijn handpalm over. Met dit signet kan hij animus (levenskracht) uit dode monsters trekken. Daarmee kan hij zijn eigen gezondheid op peil houden en af en toe ook wat leuke acties uit de mouwen toveren.
De openingsminuten zetten de toon voor het verdere verloop van de game. Constant actie, verstand op 0 en schieten maar. Legendary roept het gevoel op van de eerste generatie FPSs. Maar dan op Unreal Engine graphics. Lovenswaardig bij deze shooter is dat de HUD tot een absoluut minimum werd beperkt. Geen kompas, de gezondheid slechts in beeld waar nodig en verder geen storende elementen. Enkel de spelwereld dus. Helaas komt Legendary vaak niet verder dan grijze ondergrondse tunnels en donkere gebouwen. Iets wat we al te vaak terugzien in dit genre. Waar Legendary wel de kop boven de aarde durft steken, doet het dat bijwijlen schitterend. Je vraagt je af waarom de game dit niet vaker doet.
Wat Sarah Palin ook moge beweren, de kans dat er mensen rondlopen die kunnen navertellen hoe mythologische of prehistorische wezens klinken is bijzonder klein. In Legendary echter zijn hun kreten waarlijk angstaanjagend. Het geschreeuw van de griffioen, het gehuil en gegrom van de weerwolf of het treiterig gelach van de nari (elfjes met adhd) net op het moment dat je denkt even rust te hebben... het klinkt op z'n zachtst gezegd geloofwaardig. Bij extreme actiemomenten krijgen we bovendien extreme gitaarriffs voorgeschoteld en ook op het geluid van de wapens valt niets aan te merken. Audiovisueel krijgt deze game dus zeker een voldoende. De verhaallijn van Legendary is zoals je die bij een FPS zou verwachten: dunnetjes, maar met net genoeg redenen om de wezens - en menselijke vijanden - door het hoofd te schieten. De losse eindjes in het verhaal worden netjes aan elkaar geknoopt door middel van concept arts. Kunstige tekeningen aan elkaar verteld door Vivien Kane, wat beslist een leuke vondst is.
Strijden met de mythische monsters is soms prettig, maar vaak ook vingernagel-tot-op-het-bot-afbijtend frustrerend. Een griffioen met een warmtezoekende raket uit de lucht halen is dolletjes, honderdvijftig magazijnen kogels op een minotaurus leegschieten ergerlijk. Een nari neerkogelen geeft heel wat voldoening, een weerwolf moeten onthoofden terwijl z'n hoofd achter een onzichtbare muur ligt dan weer net niet. En dan moeten we het helaas nog hebben over het gebrek aan een degelijk coversysteem. Hurken is in Legendary de enige optie in een tijd waarin shooters de meest geavanceerde mogelijkheden krijgen om je tegenstander toch vanuit een min of meer veilige omgeving te kunnen beschieten. Het KFO (Kneel and F**k Off) systeem lijkt herboren. Ach, het gevoel van de eerste generatie first person shooters, weet je wel.
Veel denkmomenten moeten we dus ook niet verwachten. De puzzels beperken zich tot het 'hacken' van sloten - een tiental seconden dezelfde knop indrukken - en het af en toe draaien aan een wieletje. Goed voor negen seconden drukken. Overbodige elementen dus. Legendary komt uiteraard ook met een online optie. De gebruikelijke toeters en bellen zijn ook hier aanwezig, maar met een leuke twist: ook tijdens het online spelen tegen menselijke tegenstanders moet je de monsters van je zien af te schudden.
Laat ons wel wezen. Niemand had van Legendary verwacht dat het zou meestrijden voor de Game of the Year titel. Het is een ouderwetse shooter geworden, met vaak voorbijgestreefde elementen en even vaak fantastische actie en geweld. Hierdoor is de game noch mossel, noch vis. Legendary genadeloos afslachten zou getuigen van weinig respect voor het FPS genre. De game de hemel inprijzen evenmin.
|
|
|
Beoordeling
| Gameplay |
 60 |
| Sound |
70 |
| Graphics |
65 |
| Replay |
55 |
Een grijze shooter, overgoten met een mythisch sausje.
|
63 |
|
|
|
|
 07:10 MTV geeft Harmonix $150 miljoen
 06:46 Alone in the Dark: Inferno trailer
|
| Reacties (11) |
|
|
Pagina:
1
|
|
Jelle Havermans
op 06-11-2008 om 07:16
[Niv: 103 / Exp: 5158]
|
|
erg jammer. de game had ergens wel potentie en de monsters zagen dr wel goed uit. maarja na turning point wist ik het eigenlijk al.
|
|
Robert
op 06-11-2008 om 07:22
[Niv: 206 / Exp: 10294]
|
|
ze tonen wel ballen om hun spel NU te releasen bij fallout, gears, fc2 en vele anderen. en het is in iedergeval beter dan turning point.
|
|
Stammetje91
op 06-11-2008 om 07:30
[Niv: 302 / Exp: 15113]
|
|
Was ik al bang voor dat het tegen zou gaan vallen.
|
|
RaYsoms
op 06-11-2008 om 08:35
[Niv: 22 / Exp: 1091]
|
Goede review, laat deze game wel aan me voorbij schieten. Het is aan de ene kant wel leuk dat er nog steeds zulke games uitkomen  , af en toe is het best vermakelijk met de nadruk op af en toe.
|
|
da bom
op 06-11-2008 om 12:06
[Niv: 89 / Exp: 4472]
|
nah khoop echt dat er weinig mensen het spel kopen... zijn we van die slechte spellen af, ps goeie review die enge geluiden klinken wel goed 
Gewijzigd door da bom op 06-11-2008 om 12:08
|
|
MarcianoNL
op 06-11-2008 om 17:30
[Niv: 217 / Exp: 10864]
|
Goede review maar toch raar dat jullie kritiek hebben op het feit dat de game geen coversysteem heeft. COD 4 kreeg deze kritiek niet of Bioschock en terecht ook want niet elke titel heeft het nodig.
|
|
AmazingShikoku
op 06-11-2008 om 18:26
[Niv: 129 / Exp: 6459]
|
Ik had in eht begin hoge verwachtingen van deze game, maarja dat had ik ook van Turning Point 
|
|
|
Nibor
op 06-11-2008 om 20:02
[Niv: 144 / Exp: 7223]
|
|
na Turning point had ik al het idee dat de game niet geweldig zou worden.
|
|
|
Stammetje91
op 06-11-2008 om 22:03
[Niv: 302 / Exp: 15113]
|
|
Dat gemekker over cover systemen vind ik helemaal onterecht bij FPS games. Hoeveel FPS games kan jij opnoemen met een cover systeem. Ik kan er geen bedenken eerlijk gezegd. :S
|
|
|
Gast (84.31.235.xxx)
op 08-11-2008 om 12:31
|
|
@ Stammetje91: Killzone 2.
|
|
|
Gast (87.209.152.xxx)
op 10-11-2008 om 21:18
|
|
@Stammetje91.
Je hebt wel gelijk. er zijn er niet heel veel die een cover mode hebben, inderdaad geen kritiek punt. Killzone 2 is een van de weinige. als ik bijvoorbeeld kijk naar FEAR, Alone in the dark, Turok, The darkness, Jericho en call of duty hebben allemaal zomaar geen cover mode. maar dat maakt ook niet uit. want als ik kijk naar GTA IV. de cover mode maakt het mischien iets te makkelijk op sommige momenten. dus houdt die cover mode maar lekker voor gezien.
En het mag geen punt zijn van kritiek.
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
