Hoewel een vrouwelijk hoofdpersonage de laatste jaren helemaal geen uitzondering meer is, zijn er periodes geweest waarin dat wel anders was. Hoe groot was de schok toen we ooit massaal voor de gek werden gehouden in Metroid, waarin hoofdpersonage Samus Aran aan het einde van de game een vrouw bleek te zijn. En hoe hard pompte het testosteron niet door de aderen van duizenden pubers toen Lara Croft op de PlayStation de nodige tempels een stuk aangenamer maakte met haar aanwezigheid. Die laatste dame is binnenkort terug in een next-gen jasje.

We hebben het natuurlijk over Tomb Raider: Underworld, het nieuwste avontuur van vrouwe Croft. Voor het eerst maakt zij de next-gen consoles (on)veilig met haar duizelingwekkende klimpartijen, harde actie en mooie... ogen. Voor het eerst op next-gen, zul je denken, en hoe zit dat dan met Tomb Raider: Legend en Tomb Raider: Anniversary? Hoewel deze games ook op de nieuwste consoles zijn verschenen, draaiden ze op ‘last-gen’ engines en waren het niet meer dan opgeleukte ports, hoe goed de games ook geweest mogen zijn. Tomb Raider: Underworld is voor de grond af aan opgebouwd voor de krachtpatsers en dat zien we.

Zo ziet Lara er beter uit dan ooit te voren. Ze beweegt als een ware atleet en dat is ook niet vreemd wanneer je bedenkt dat voor het eerst in de geschiedenis van de serie motion-capture technieken zijn gebruikt. Lijdend voorwerp (de dame die in het blauwe bolletjespak mocht rondhobbelen) is niemand minder dan Heidi Moneymaker (what’s in a name…), gouden medaille winnares in het turnen op de Olympische Spelen in Beijing. Aangezien Lara echter zelden op de turnmat te vinden is en des te meer in soppige, overgroeide tempels heeft men ‘context based animatie’ ingevoerd. Simpelweg: ze duwt in de weg hangende planten aan de kant als ze langs loopt. Dit soort acties geven de speler nog meer het idee dat hij/zij werkelijk in Cambodja of Thailand is. En helaas voor de mensen onder ons met smetvrees: schoon blijf je niet. Modder blijft aan haar armen, benen, gezicht en andere lichaamsdelen plakken, wederom om de game realistischer te maken. Gaat het regenen of spring je in de plomp, dan wordt je vanzelf weer schoon.


Puzzelen staat, naast de nodige actie, voorop in een Tomb Raider titel en in Underworld is dat niet anders. Dit puzzelen gaat veelal gepaard met de nodige klimexpedities, iets wat ditmaal nog meer is uitgebreid. Zo zijn er nu zogenaamde ‘klimmuren’. Deze hebben verschillende structuren en ŕ la Assassin’s Creed zal Lara haar handen naar plekken bewegen die houvast bieden. De levels bieden, mede door deze muren, meerdere manieren om door de omgevingen te klauteren. Soms brengt dat je in de goede richting, soms niet. Lara kan ditmaal ook een zogenaamde ‘walljump’ uitvoeren, waarmee je klimmogelijkheden nog verder worden uitgebreid en alsof dat nog niet genoeg is, maakt ook de grapplehook zijn retour. Ditmaal kun je de haak afschieten terwijl je nog rondloopt en gelukkig schiet het apparaat niet meteen los wanneer de draad een willekeurig ander object raakt. Door de kracht van de next-gen consoles worden physics toegepast en spant de kabel zich om het object heen.

Puzzelen is belangrijk in het universum van Lara Croft, actie is dat minstens net zoveel. Lara schuwt daarbij niet het neerschieten van de nodige bedreigde diersoorten (red de wereld, maar niet zijn inwoners, een ietwat wrange uitgangspositie…), iets wat ditmaal vermeden kan worden door een slaappistool te gebruiken. Mocht je een hongerige tijger die net even iets te ruig wil knuffelen toch naar een andere wereld helpen, dan blijft het lichaam gewoon liggen: geen verdwijnende lijken meer. Uiteraard zijn de twee trouwe handpistolen weer aanwezig met een nieuwe functie: je kunt ze beide op een andere tegenstander richten. Ook kan er worden geschoten terwijl je aan een muur of paal hangt, maar let op: tegenstanders kunnen je klimmend komen opzoeken wanneer je veilig denkt te zijn op een hogere locatie, iets wat in vorige delen de tegenstanders soms extreem simpel maakte. Naast geweren staat vrouwe Croft ook haar ‘mannetje’ met de vuisten.


We zagen het al in Anniverary en het is terug in Underworld: slow-motion. Bij Crystal Dynamics, ontwikkelaar achter Underworld, noemen ze dit liefkozend ‘Adrenaline mode’. Wanneer je veel schade aanricht kun je de tijd vertragen en je tegenstander met een goede gemikt schot in één keer neerhalen. Ook zal in de game op vaste momenten de tijd vrijwel stil komen te staan: de bedoeling is dat jij dan de situatie analyseert en in een reeks van bewegingen weet te ontsnappen: voorbeeld, de lift waarin je staat stort in. De tijd vertraagt en in plaats van een knoppenreeks indrukken, zoals we de laatste tijd erg vaak zien, moet je met de ‘normale’ controls zien te ontsnappen. Mocht je echter vaak vast komen te zitten, dan kan een handig hintsysteem je helpen: let wel, volgens de makers kunnen mensen die de game zonder hints kunnen spelen leuke achievements verwachten. Gelukkig kun je met een camera ook foto’s maken die je via Xbox Live en PSN naar vrienden kunt sturen, zodat zij je misschien kunnen helpen.

Tomb Raider: Underworld moet de beste Tomb Raider game tot nu toe worden, als wij Crystal Dymanics mogen geloven. Toegeven, de game ziet er prachtig uit en lijkt uitstekend te spelen. Het is nog even wachten totdat we zelf aan de gang mogen, want de game komt pas in november uit op de PC, PlayStation 3 en Xbox 360. De Wii krijgt een eigen versie, alsmede de PlayStation 2 en Nintendo DS. Ook deze versies moeten in november verschijnen. Tot de uiteindelijke review houden we je uiteraard van al het Tomb Raider: Underworld nieuws op de hoogte!