Alone in the Dark beloofde veel nieuws. Een physics engine die Half-Life 2 naar de kroon zou steken en de mogelijkheid om de complete omgeving naar je hand te zetten. Die vernieuwingen zijn zeker aanwezig in deze game en samen met de soms spectaculaire scčnes zijn ze zeker een lust voor het oog. Het is alleen jammer dat de zombies het allemaal verknallen…
Iedereen is het wel eens overkomen. Je zit op school of een terras te genieten van een heerlijke dag en dan gebeurt het: HIJ komt langs. Hij. Die gast die je niet kan luchten of zien en het liefst aan de andere kant van de aardbol ziet. Die man die zo godontiegelijk vervelend is dat je ineens de term gerechtvaardigde doodslag begrijpt. Helaas snapt die vent niet dat hij ongewenst is, dus wat doet hij? Juist. Hij gaat de hele dag naast je zitten en tegen je aan lopen zeuren. Daar gaat je goeie humeur.
De storende factor in Alone in the Dark zijn de zombies. Ze slaan je zo tegen de grond, komen meestal in groepen van twee tot zes en met hun tongaanval ontwapenen ze je vliegensvlug. Auto’s bieden geen bescherming. Ze rukken de deur eruit of springen er doodleuk op – zelfs al rijd je honderdtachtig kilometer per uur – en slaan dwars door de ruiten je hoofd aan puin. Tenslotte zijn ze enkel met vuur te doden – en laat dat element zich meestal niet dicht in de buurt bevinden.
Wat kan jij er tegenover stellen? Niet veel. Het kost twaalf schoten om er een – voor even – om te leggen. Je creëert vuurkogels door benzine over je pistool te gieten, maar dat maakt nog minder indruk. Je hebt benzinebommen, maar die werken niet als de zombies bovenop je lip zitten. Slagwapens helpen (later meer daarover), maar je moet ze uiteindelijk het vuur in slepen om ze definitief te vernietigen. Daarvoor moet je ze eerst allemaal uitschakelen en hopen dat er niet een wakker wordt terwijl je zijn vrienden aan het verbranden bent. Alleen rennen helpt, meestal dan.
De grootste pluspunten van Alone in the Dark zijn tegelijkertijd briljant én knullig uitgevoerd. Hoofdpersoon Edward Carnby is een heuse MacGyver. Van een benzinefles, een doek en dubbelzijdig tape maakt hij een molotov-kleefbom waardoor hij meerdere vijanden tegelijk kan uitschakelen. Met de rechterpook van je controller kan de detective verder voorwerpen besturen. Zo kan je met een brandend voorwerp barricades in de fik steken, met een brandblusser deuren open rammen en met een stok een stroomkabel uit het water halen.
Jammer genoeg vecht Carnby ook als MacGyver. Om een explosief te gooien moet je 1: de linkertrekker inhouden 2: de afstand bepalen 3: gooien en 4: met het pistool hem op het juiste moment kapot schieten. Dat kost al vijf seconden en dan ga ik er nog vanuit dat je A: de benzinebom al gemaakt hebt en B: zowel de bom als het pistool geselecteerd zijn. Voordat je aan al die punten hebt voldaan (en daarvoor moet je wat toetsen indrukken) masseert meneer zombie jouw hoofdhuid met zijn knokkels.
Lijf aan lijfgevechten zijn ook een ramp. De rechterpook is prima voor subtiele acties maar niet voor grof geweld. Hij reageert te traag en te lomp om snel te kunnen meppen en de enige bewegingen die je kan maken zijn een horizontale en verticale slag die je ondode tegenstanders gemakkelijk kunnen ontwijken. Zij kunnen namelijk wél bukken en ontwijken, terwijl jij een simpel doelwit bent. Tel daarbij het vuurelement op en je zal diep zuchten als er weer eens eentje opduikt of hard gillen als hij zijn vrienden heeft uitgenodigd.
|
65
