Zo, wees Gamed maar dankbaar. Hebben wij je toch weer geld bespaard, bijna 40 euro zelfs. Dat bedrag betaal je namelijk om Balls of Fury voor de Wii in huis te halen. Iets wat je wel uit je hoofd zult laten na deze recensie.

Balls of Fury. Je kan het op verschillende manieren vertalen. Boze Ballen, vond ik zelf wel leuk klinken, zou tevens prima een albumtitel van de nieuwste Suske & Wiske kunnen zijn. Ballen van genot is ook een mogelijkheid. Al denk ik niet dat de ballen in deze game jouw veel genot gaan opleveren, het zijn namelijk tafeltennisballetjes en het spel zelf is ook niet zo goed. Sterker nog, het spel is klote, er is geen bal aan. Ook geen zak trouwens. Toen ik de titel de eerste keer zag moest ik overigens gelijk denken aan ‘Great ball’s of fire’. Een erg oud nummer, maar nog steeds erg goed. Hier kun je dat liedje beluisteren en zelf oordelen, als je het nog niet kent.

Balls of Fury is een tafeltennisspel gebaseerd op de gelijknamige tafeltennisfilm. Dat was een komedie, over een FBI/CIA agent die aan een illegaal tafeltennistoernooi meedoet. Een toernooi dat draait om leven en dood. Veel meer heb ik ook niet uit het verhaal kunnen halen, ik heb namelijk de film niet gezien. In de game zit wel een Story Mode die het verhaal uit de film nogmaals verteld, maar dit wordt gedaan doormiddel van stilstaande foto’s uit de film, met daaronder steeds een paar regels samenvattende tekst. Zoals in een prentenboek of een fotostrip zonder praatwolkjes. Heel leuk natuurlijk, maar ik ben geen zeven meer. Daarbij wordt er in de tekst constant van de hak op de tak gesprongen zodat, zelfs als je het allemaal leest, je er maar weinig van begrijpt.

‘There are many fun ways to play Balls of Fury, including Exhibition Mode, Story Mode, Arcade Mode and Tournament Mode.’ Zo zegt de handleiding van de game. Ik heb best een tijdje lopen zoeken, maar ik heb geen enkele fun way to play Balls of Fury gevonden. Neem de besturing. Het maakt niet uit hoe hard je de WiiMote heen en weer zwaait, de bal komt altijd op het midden van de tafel van de tegenstander terecht. Sowieso, het spel dat je speelt lijkt niet eens op tafeltennis. Zo duren de potjes niet automatisch tot de 11 punten, maakt het niet echt uit wanneer je de bal terugslaat en van een degelijke opslag is ook geen sprake. Ik was dan ook vooral bezig met het zelfverzonnen spel: ‘zwaai de afstandsbediening als een idioot heen en weer en kijk of je zo een potje kan winnen’.



Zullen we het even over de graphics hebben? Die zijn verschrikkelijk slecht namelijk, dit is waarschijnlijk de lelijkste Wii game tot nu toe. En dat zegt wat. De animaties zijn ook belabberd en verre van realistisch. De tegenstanders kennen slechts een paar bewegingen en het personage waar jij mee speelt is buiten beeld gehouden, je ziet alleen het batje. Daarbij vliegen de tafeltennisballetjes regelmatig dwars door de tegenstander heen. Maar goed, het zijn dan ook geen gewone ping pong ballen, het zijn de Balls of Fury. En ik moest best een beetje lachen toen een tafeltennisbal voor het eerst verdween in de tegenstander.

De muziek in de game is best aardig, het is een leuk gitaarliedje. Jammer alleen dat de gehele soundtrack van de game lijkt te bestaan uit dat ene liedje. De voice-acting is al net zo uitgebreid, elk personage heeft in totaal 1 slecht verstaanbare zin tekst. Die ene zin zul je overigens vaak horen, want het uitspreken ervan zorgt ervoor dat het beeld bij de tegenstander gaat trillen. Verder hoor je nooit publiek, zijn de filmpjes geluidloos en zelfs het begin van een nieuw potje wordt niet auditief ondersteund. Ja, je hoort het goed, Balls of Fury is één groot feest voor je oren.



Omdat Balls of Fury heel snel gaat vervelen, is de replaywaarde automatisch laag. Maar die nul die ik voor replay geef, komt vooral doordat ik de story mode in een half uur had uitgespeeld. Een half uur voor 40 euro! Balls of Fury heeft trouwens wel een multiplayer. Niet dat het jou wat uitmaakt, het maakt mij ook weinig uit. Ik zet de game zo in mijn kast en raak het daarna hoogstwaarschijnlijk nooit meer aan. Ik zou ook kunnen proberen het spel op marktplaats te verkopen, maar van die gedachte krijg ik nu al een schuldgevoel naar de koper toe. Had ik al verteld dat ik een goed mens ben? Nou dat ben ik dus, een goed mens. Vorig weekend gaf ik nog een euro aan een zwerver.

Bweeeh, nu ik er over nadenk kan ik toch eigenlijk geen enkele reden bedenken waarom je dit spel zou moeten halen. Als je graag een nieuwe Wii game wil kopen haal je Zack & Wiki, als je graag tafeltennis op de Wii wil spelen ga je voor Rockstar Games Presents Table Tennis en als je graag met ballen speelt zijn er ook andere opties.