Het cyberpunk genre wint de laatste tijd flink aan populariteit. Als vertakking van science-fiction boeken werd het vooral bekend door de film Blade Runner dat zijn inspiratie haalde uit het in 1968 uitgegeven boek Do Androids Dream of Electronic Sheep. Ook in games werd het genre omarmt, zowel door grote ontwikkelaars als kleine indiestudio’s, waaronder Ion Lands.

Op hun game Cloudpunk is geen tijdstempel te pakken, toch brengen de grootse gebouwen met schreeuwerige neonverlichting, androids en vliegende auto’s meteen een futuristisch gevoel naar voren. Te midden van deze stad, die we leren kennen als Nivalis, opereert het koeriersbedrijf Cloudpunk die een belangrijk motto hanteert: lever de pakketjes op tijd af en stel geen vragen over de inhoud. Aangezien Rania over flink wat schulden bezit besluit ze de baan aan te nemen, ondanks de waarschuwing dat veel medewerkers het slechts één nacht vol houden.


In een eindeloze stroom van regendruppels reis je met je vliegende auto HOVA en met je robotkompaan Camus, een kunstmatige intelligentie die denkt dat hij een hond is, van locatie naar locatie. Camus is als een TomTom die maar wat graag de zin van het (honden)leven bespreekt, al dan niet met de passagiers die je vervoert. Het besturen van HOVA werkt gelukkig goed, mits je rekening houdt met het overige verkeer. Deze volgen namelijk hun vaste pad en zijn niet van plan om hier vanaf te wijken, hetgeen op momenten rare situaties oplevert. Gelukkig zijn eventuele beschadigingen aan je auto op te knappen bij een garagebedrijf. Sowieso is het geen straf om van locatie naar locatie te gaan, niet alleen zijn de verschillende wijken anders ingericht, ook de muziek sluit naadloos aan bij de setting.

Gedurende het verhaal ontmoet je een brede cast aan karakters, denk aan androids die zelfbewust zijn van hun situatie, nachtclubeigenaren, hackers en racers. Allen zijn ze goed uitgelicht en op sommige locaties dien je zelfs uit de auto te stappen om te voet naar je doelwit te komen. Deze momenten maken gebruik van vaste camerastandpunten en een ietwat zweverige camera, wel is het leuk dat je kleine navigatiepuzzels op moet lossen om bij je doel te komen. Omdat gevaar geen onderdeel vormt van de gameplay moet je wel van verhalende games houden om hiervan te genieten. De verhaalvertelling komt voort uit de conversaties die Rania voert en als dit niet je genre is zal het vooral aanvoelen als een repetitieve opzet. Het komt dan ook veelvuldig voor dat je minutenlang naar gesprekken moet luisteren alvorens je verder gaat naar een volgende locatie om hetzelfde te doen.


Zelfs als het bovenstaande je aanspreekt dien je er wel rekening mee te houden dat sommige toevoegingen van de ontwikkelaar wat onnodig zijn. Hoewel de verhalen in gaan op belangrijke thema’s als de macht van corporaties en de invloed van kunstmatige intelligentie maken de keuzes die je gedurende het verhaal maakt geen verschil in de uitkomst. Ook missies die op tijd lopen hebben geen toegevoegde waarde en staan haaks op de rustige belevenis en een zelfde kritiek kan worden gegeven aan het verdiende geld dat eigenlijk geen meerwaarde heeft. Ook een systeem waarbij je items goedkoop inkoopt om ze tegen een hogere prijs te verkopen voelt hierdoor overbodig. Ondanks deze missers heb ik toch genoten van Cloudpunk. Ik bleef geďntrigeerd door de verhalen binnen de stad Nivalis en dit wist de repetitieve gameplay te overstijgen.