Het is alweer vijf jaar geleden dat we Tropico 5 mochten verwelkomen. De Bulgaarse ontwikkelaar Haemimont Games, die voor deze en twee eerdere delen verantwoordelijk was, heeft plaatsgemaakt voor de Duitse studio Limbic Entertainment. Tropico 6 is hun eerste productie en na het ontwikkelen en beheren van enkele tropische archipels maken wij de stand op.

Wat direct opvalt is hoe vertrouwd Tropico 6 wel niet aan voelt. Er zijn uiteraard aanpassingen aangebracht in de interface en de algehele vormgeving, maar de structuur is ongewijzigd. Jij bent El Presidente en onder jouw beheer valt een tropische archipel. Je start in de koloniale periode waarmee je een kleine behoeftevolle gemeenschap transformeert in een prachtig agrarisch productiestelsel. Je steunt de behoefte van de rebellen, houdt hoge schijn op door opdrachten van de koloniale heerser te volbrengen zodat je je mandaat lang genoeg kan rekken om de onafhankelijkheid uit te roepen. Je leert al snel hoe je de belangen van meerdere partijen moet balanceren, een uitdaging die met elk tijdperk groter wordt.


Eenmaal onafhankelijk beland je al vlot in het tijdperk van de Wbaereldoorlogen. Kies een kant, of niet, en start de industrialisatie van je eiland. Hierop volgt de koude oorlog, waarin spionage, sabotage, religie en militarisme thema’s zijn die je druk bezig zullen houden. Dan de moderne tijd. Jouw Tropico als het schoolvoorbeeld van de perfecte eilandstaat. Al je keuzes hebben geleid tot dit punt. Sla je de weg in van een kapitalistische handelsmacht? Een toeristisch pretpark? Een communistische dictatuur? Je hebt de vrijheid alles naar eigen hand vorm te geven. Vergeet niet alle facties tevreden te houden en zo nu en dan te luisteren naar je bevolking. Een gelukkig volk is een hardwerkend volk. Ondertussen balanceer je de wensen van milieuactivisten, probeer je geld door te sluizen naar je Zwitserse bankrekening en steel je monumenten uit de gehele wereld.

Er is veel gaande in Tropico, waardoor geen enkele speelsessie hetzelfde voelt, ondanks de gelijkaardige uitstraling van de tropische eilanden, enigszins herhalende soundtrack en sterke overeenkomsten met de vorige editie. Het is een genot om het geheel te managen en uit te bouwen, mede door de duidelijke en overzichtelijke structuur van de menu’s en opgegeven taken, waarbij uiteraard de humoristische ondertoon uiteraard niet vergeten mag worden. Over taken gesproken, elke factie zal wat van je willen hebben. Een extra barak wordt gewenst door de militairen, terwijl de milieuactivisten veel liever een afvalverwerkingplaats zien. De opdrachten variëren en dwingen je regelmatig om naar bepaalde aspecten van de game te kijken die je misschien eerder over het hoofd zag. Uiteraard kan je ze ook negeren en lekker je eigen ding doen, maar houdt dan rekening met de consequenties. Een buitenlandse invasie of binnenlandse rebellie ontstaan voordat je het door hebt. Aspecten die je direct zelf kan ontdekken in de vrije speelmodus, maar ook stap voor stap kan ervaren tijdens de tutorialmissies.


Dit betekent echter niet dat de game helemaal perfect is. Op economisch gebied laat de game nog wel eens wat steken vallen. Voor je het weet maak je een beslissing die je economische infrastructuur op zijn gat gooit en je flink in het rood steekt. De oorzaak is hiervan lastig terug te vinden, zeker in het complexe eilandennetwerk dat je later in de game opgebouwd zult hebben. Zo divers als de spelmogelijkheden zijn, zo divers zijn ook de oorzaken voor economische neergang. Zo kan het gebeuren dat je onomkeerbare schade hebt opgelopen, waardoor je vrijwel buitenspel wordt gezet. Je kan niets bouwen, geen leningen aangaan, enkel hopen dat het volgende transport een waardevolle lading meeneemt en je een financiële stimulans geeft. Betere financiële overzichten zouden helpen, zoals een kaart waarop te zien is welke gebouwen winst en welke verlies draaien. Het is hopen dat een latere update deze en andere problemen weet te tackelen.

Andere kleinigheden vinden we in het bouwen van wegen, die om één of andere reden niet willen passen en het niet kunnen in- en uitzoomen tijdens het bouwen. Kleine frustraties die je regelmatig tegenkomt en daarmee enige smet zijn op de verder prima spelervaring. Grafisch is de game niet om over naar huis te schrijven. Zo varen schepen probleemloos door bruggen, zijn er geen weerseffecten en maken de natuurrampen weinig indruk. Een game als Tropico heeft misschien geen indrukwekkende grafische poespas nodig, maar op dit vlak voelt dit zesde deel enigszins gedateerd aan. Deze venijnigheidjes moet je echter het speelplezier niet laten bedrukken. Limbic Entertainment heeft met Tropico 6 een heerlijke city-builder gemaakt die de ziel van de serie in ere houdt.