Wanneer je de titels van Telltale Games combineert met Foul Play en Puppeteer krijg je Knee Deep. Althans, dit lijkt de gedachte geweest te zijn van ontwikkelaar Prologue Games. In de praktijk blijkt dat ze goede ideeën hebben die ze helaas niet om weten te zetten in een overtuigende game.
Het verhaal van Knee Deep speelt zich af in een kleine stad van Florida en draait om de dood van een acteur. Een drietal karakters geven hun visie op de gebeurtenissen, namelijk de blogger Romana Teague, reporter Jack Bellet en de cynische privédetective K.C. Gaddis. Het opvallende is dat dit alles zich afspeelt binnen een toneelstuk, inclusief achtergronden die verwisselen, acteurs die naar de gewenste posities lopen en een publiek dat reageert op situaties. Een redelijk unieke manier van verhaalvertelling, tegelijkertijd distantiëren ze de speler hiermee enigszins van de gebeurtenissen. Je wordt er namelijk constant mee geconfronteerd dat je een vooropgezet stuk aan het spelen bent, waardoor deze gebeurtenissen minder impact hebben.
De ontwikkelaar heeft ervoor gekozen om de daadwerkelijke gameplay tot een minimum te beperken. Negentig procent van de game ben je enkel dialogen aan het invullen door te kiezen uit een drietal opties. Je kunt bijvoorbeeld een meelevende reactie geven op een gebeurtenis of juist een cynische. Helaas is op voorhand lang niet altijd duidelijk waar de korte antwoorden precies toe leiden. Interessanter zijn dan ook de specifieke secties die zijn toegespitst op de drie karakters. Als voorbeeld moet Romana een blog schrijven en bepaal je als speler de stijl. Ga je bijvoorbeeld voor een sensatiestuk om lezers te trekken en je baas tevreden te stellen, of kies je ervoor de feiten te benoemen? Het is alleen jammer dat het verhaal met name in de eerste Act indruk weet te maken en de erop volgende twee Acts alle kanten opschiet.
Gedurende het verhaal kom je ook vele andere karakters tegen die op zijn zachts gezegd apart genoemd mogen worden. Hoewel hun stemacteurs niet altijd weten te overtuigen brengt het een luchtige, komische noot naar het toch al absurde toneelstuk. De ontwikkelaar lijkt zich echter te beseffen dat enkel het maken van dialoogkeuzes een ietwat karige beleving is en dus is er besloten om de overige tien procent in te vullen met puzzels. Een aardig idee met een dermate simplistische uitwerking dat het net zo goed achterwege had kunnen blijven. Je draait simpelweg een object tot deze oplicht als teken dat je het kunt plaatsen.
Het moerasachtige gebied waarin de game zich afspeelt is goed begeleid door een soundtrack die met name is ingespeeld door gitaren. Helaas weet het op grafisch vlak minder indruk te maken. De animaties zijn slordig en de cel-shaded stijl is weliswaar passend bij wat de ontwikkelaar wil presenteren, maar erg minimalistisch in diens uitwerking. In combinatie met een verhaal dat naarmate de game vordert minder interessant wordt ontstijgt Knee Deep zijn interessante idee niet. De potentie is aanwezig en er zijn genoeg leuke elementen in de game te vinden, toch blijf je met het idee achter dat er meer in had gezeten.
Beoordeling
50
Knee Deep vertelt een toneelstuk vanuit drie excentrieke karakters. Als speler doen we niet veel meer dan dialoogkeuzes maken en simpele puzzels oplossen, waarbij het verhaal ook nog eens afzwakt en alle kanten opgaat naarmate het vordert. Wanneer je geen problemen hebt wanneer er nauwelijks te spreken is over gameplay is Knee Deep het proberen waard, heb je daarentegen iets meer eisen dan is dit niet de game voor jou.
