Wanneer je dertig jaar bent, heb je waarschijnlijk veel levensgebeurtenissen om op terug te kijken. Afgeronde studies, het behalen van je rijbewijs, het kopen van een huis en mogelijk het stichten van een gezin zijn slechts enkele voorbeelden. John is eveneens dertig, maar van al dit alles heeft hij geen weet.
John is namelijk geboren in een nucleaire bunker. Een toevluchtsoord voor een onbenoemde oorlog die de wereld in zijn greep heeft genomen. Jarenlang voert hij exact dezelfde handelingen uit, puur om te overleven. Hieronder valt het innemen van medicijnen, het meten van gevaarlijke stralingen, het controleren van de radio en het voorlezen aan zijn moeder. Een eenzijdig en eenzaam bestaan dat nog ernstiger is geworden aan het begin van de game. Niet alleen is zijn moeder overleden, er gaat ook nog eens een alarm af dat de speler dwingt om dieper tot de bunker door te dringen.
Het unieke aan The Bunker is dat het geheel is gefilmd in een echte nucleaire bunker nabij Essex. Het gaat dan ook om een echte locatie waarin acteurs zijn opgenomen. Zo wordt John gespeeld door Adam Brown, die je zou kunnen kennen als Ori uit The Hobbit. Hij weet zijn rol overtuigend neer te zetten, evenals Sarah Greene (Penny Dreadful, Burnt) die zijn moeder speelt in de flashbacks die je veelvuldig meer leren over het verleden en uiteindelijk de waarheid bloot zullen leggen. De karakterontwikkeling die je doormaakt is indrukwekkend en uiteindelijk zijn er twee eindes waar ik uiteraard niets over ga vertellen.
The Bunker is dan weliswaar een game, even goed zou je het een interactieve film kunnen noemen die je vanuit zowel een first- als third-person perspectief beleeft. Drie uur lang ben je vooral bezig met het aanklikken van objecten en uitvoeren van kleine acties. Je moet bijvoorbeeld een pak vinden dat je beschermt tegen de straling of een luchtfilter vervangen om verder te kunnen komen. Dit wordt afgewisseld met een enkel Quick Time Event en daarmee hebben we de gameplay wel beschreven. Ondanks enkele collectibles als audio opnamen en houten speelgoed uit John's verleden is er weinig reden om het verhaal een tweede keer te doorlopen, hoewel beide eindes wel hun eigen achievement / trophy hebben.
Hoewel de game dan ook niet al te lang is weet het wel een drukkende sfeer over te brengen, mede door de implementatie van passende geluidseffecten. Naarmate de game vordert vallen de puzzelstukjes op hun plaats en dit verhaal, mede geschreven door dezelfde namen achter Broken Sword en The Witcher, zal je dan ook wel even bij blijven. De vraag is alleen; is dit genoeg? Het valt namelijk moeilijk te ontkennen dat je enkel bezig bent met het sturen van de gebeurtenissen, op een manier die nog minder interactie geeft dan de titels van Telltale. Persoonlijk juich ik dit soort risico's van met name kleine studio's toe, hoewel ik me tegelijkertijd voor kan stellen dat een ander dit als te saai zal omschrijven. Heb je echter enige interesse in iets nieuws, dan wel een terugkeer naar de hoogtijdagen van dit genre, dan is The Bunker zeker aan te raden.
|
