In 2003 verscheen de top-down shooter Crimsonland, waarna er een re-release op diverse systemen volgde. Afgelopen week was ook de Xbox One aan de beurt en wij keken of een titel van meer dan tien jaar geleden ook nu indruk kan maken.
Simpliciteit is het woord dat we kunnen gebruiken om Crimsonland te omschrijven. Met een camerastandpunt van bovenaf bestuur je een karakter en probeer je te overleven te midden van divers gespuis als spinnen, kevers, aliens en zombies. Waarom je deze strijd voert? We hebben geen enkel idee, enige diepgang middels een verhaallijn ontbreekt namelijk. Dat het origineel alweer de nodige jaren geleden verscheen, is terug te zien in de graphics. De camera staat dermate hoog dat enig detail ontbreekt en vijanden zijn vrijwel alleen te onderscheiden door hun kleur en vorm. De afgezette arena's waarin je vecht hebben eveneens weinig onderscheiding, afgezien van de grondkleur.
Crimsonland is uiteengezet in twee modi, waaronder Survival, die op zijn beurt weer meerdere variaties heeft. In de Classic variant moet je bijvoorbeeld zo lang mogelijk zien te overleven terwijl je wapens op vijanden leegt, terwijl deze wapens in Nukefism geheel ontbreken. Je zult hier moeten vertrouwen op de power-ups, terwijl je tussendoor vijanden probeert te ontwijken. In andere onderdelen van de modi kun je bijvoorbeeld enkel een assault rifle gebruiken of krijg je gelimiteerde ammo per opgepakt geweer. Het brengt enige variatie, hoewel het doel altijd hetzelfde blijft; zo lang mogelijk overleven en daarmee een zo hoog mogelijke score neerzetten.
Om je te helpen kun je perks inzetten die je verdient in de andere modus; Quests. Zoals gezegd is er geen achterliggend verhaal en dien je simpelweg te overleven in de zeven hoofdstukken, die weer onderverdeeld zijn in tien stages. Nadat je een stage voltooid hebt, krijg je een nieuw in te zetten wapen en een nieuwe perk. Te denken valt aan een speed boost, het af laten gaan van bommen of het sneller afschieten van kogels. Omdat er leaderboards aanwezig zijn, zul je constant worden uitgedaagd om een hogere score neer te zetten, hetgeen je al snel doet besluiten om een stage nog maar eens op te starten om je scores te verbeteren. Dit hoef je overigens niet alleen te doen, je kunt met drie vrienden eveneens coöperatief te werk gaan. Het is jammer dat dit enkel lokaal mogelijk is, enige vorm van een online multiplayer ontbreekt namelijk.
De gameplay is, we gebruikten het woord al eerder, erg simplistisch. Je gebruikt de twee sticks om te lopen en richten, terwijl je verder alleen hoeft te schieten. Simplistische gameplay staat echter niet gelijk aan een lage moeilijkheidsgraad. Nadat je het spel eenmaal hebt uitgespeeld krijg je toegang tot de hogere Hardcore moeilijkheidsgraad en hierna volgt het nog moeilijkere Grim. Voortdurend zul je dan ook worden uitgedaagd om verder te komen, zolang je althans tegen de geluidseffecten kunt. De soundtrack is weinig memorabel, maar het waren vooral de kreetjes van vijanden die behoorlijk snel gingen irriteren en zich per stage tientallen keren aandienden. Fans van twin-stick shooters dienen dan ook goed na te denken of ze gameplay ver boven graphics en audio stellen, enkel dan kun je genieten van Crimsonland.
|
