De Tweede Wereldoorlog lijkt sinds de komst van Modern Warfare grotendeels uit het geheugen van gameontwikkelaars verdwenen. Een tegendraadse ontwikkelaar, City Interactive, trekt echter de stoute schoenen aan en gaat terug naar 1944. De game die ze in het voorjaar van 2014 ons zullen brengen is Enemy Front.

In Enemy Front speel je een Amerikaanse oorlogsjournalist, Robert Hawkins, die besluit zichzelf in te zetten voor het verzet. In een kleine, benauwde ruimte mocht ik met net iets teveel andere journalisten plaatsnemen om een live demonstratie van de game te aanschouwen. Een enkel nadeel was dat de presentatie grotendeels in het Pools gesproken was en veel info mij is voorbij gegaan. Het voordeel was dat ik me beter kon focussen op de game zelf. Uit wat ik begreep heb ik het introductielevel van de game mogen aanschouwen. Een waar spektakel dat begint met de Duitse gevangenneming van een vooraanstaande Franse verzetsstrijdster en de massaslachting van haar volgers. Een gebeurtenis die Hawkins natuurlijk niet kan laten zitten.


Dit is het punt waar het level start. We zien een groot open Bourgondisch landschap. Door een rondje rond de vernietigde molen te lopen en een Duitse soldaat van achter stilletjes te ontwapenen en vervolgens zijn Nazi-buddy geruisloos ten val te brengen. Opvallend is dat Hawkins totaal geen moeite heeft om op dit moment een wapen te hand te nemen. Als dit zijn eerste aanraking was met een geweer was het een niet zo emotionele reactie, iets wat wel in deze game gepast zou zijn. Aan de andere kant, het is een Amerikaan. Goed een pistool in de hand en een Duits Nazi-kamp aan de andere kant van de graanvelden. Dat belooft wat. In de praktijk viel het echter wat tegen doordat de ontwikkelaar die ons de game demonstreerde gun blazing het kamp aanviel zonder goed te kijken waar welke vijand nu precies zit. Met je verrekijker kun je namelijk makkelijk vijanden traceren en hun bewegingen volgen.

De stielhandgranaten vlogen door de lucht als gratis t-shirts op een Gamescom. De ontwikkelaar bleef herhaaldelijk beschaamd naar z'n scherm kijken terwijl deze een rode kleur aannam. Gelukkig ligt dit niet aan de game, deze biedt namelijk mogelijkheid voor meerdere tactieken. Bij alweer de vierde poging ging het meteen stukken beter. De omgeving werd vroegtijdig gescand op eventuele gevaren en al snel kwamen we een stuk verder. Toen werd mij ook de bedoeling duidelijk: er moest een map met intel worden verzameld. Dit eenmaal gedaan werden er op een kratje nog wat Deutsche wapens en granaten gevonden. Een orgie aan explosies volgde. Dit alarmeerde meteen de resterende moffen welke vervolgens als een gospelkoor schreeuwden: 'Wir haben ein indringer'. Dat is natuurlijk leuk, voor een keer of drie, niet voor twintig keer.


De demo kwam uiteindelijk uiterst cliché ten einde, met weer zo'n vervloekte stielhandgranaat. Het heeft me uiteindelijk een goed beeld van de game gegeven, want deze heeft potentie. Grafisch zal het je niet overdonderen, maar de game durft kleuren te tonen en ziet er scherp uit. De audio zou zeker nog wat afwisseling kunnen gebruiken en het verhaal meer emotie. Met nog een jaar te gaan is de vraag of City Interactive dit nog kan toevoegen, als ze dit doen zal de game naar mijn mening een flinke sprong voorwaarts maken. Er wordt ons in ieder geval beloofd dat we in Enemy Front meerdere landen zullen bezoeken en dus ook meerdere perspectieven over de oorlog zullen gaan ontdekken. De Tweede Wereldoorlog wacht wederom op ons. De conclusie die ik voorlopig helaas moet trekken is of wij ook op de Tweede Wereldoorlog moeten wachten.