Het vervolg op Metro 2033 werd in 2010 aangekondigd als Metro 2034, gelijk aan het werk van auteur Dmitry Glukhovsky. Een jaar later werd besloten dat de game toch als Metro: Last Light op de markt zou komen en eerder dit jaar kocht Deep Silver de rechten op de game na het faillissement van THQ. Nu het eindelijk rustig is rondom de game blikken we vooruit naar wat we op 17 mei mogen verwachten.

Hoewel de verhaallijn van het boek is losgelaten haakt dit vervolg wel in op het origineel. Door een atoombom in Moskou is het leven onder de grond verplaatst, zo ook voor hoofdrolspeler Artyom. In de metrostelsels tracht hij de veiligheid te bewaren, geen makkelijke opgave aangezien er door de straling een hoop mutanten zijn opgestaan. In Last Light, die zich een jaar na het origineel afspeelt, is er weinig aan deze setting veranderd. Nog altijd is de lucht boven je vervuild en dreigen mutanten de mensheid uit te roeien. Het lijkt het ideale moment voor de mensheid om samen te werken, toch heerst er nog altijd een machtsstructuur met diverse groeperingen. Door gebeurtenissen uit het origineel, waar we omwille van spoilers niet over uit zullen wijden, heeft Artyom zijn eigen redenen om de strijd toch voort te zetten. Wat we wel kwijt willen is dat bovennatuurlijke krachten hier op meerdere vlakken een grote rol in spelen.


De levendigheid van de wereld is één van de punten waar in Last Light veel aandacht aan besteed is. Onder de grond hebben zich groeperingen gevormd die als kleine nederzettingen fungeren. Terwijl je hier doorheen loopt gaat een ieder door met zijn eigen leven. Zo kan er net een cabaretvoorstelling plaatsvinden die je een tijd kunt aanschouwen alvorens verder te gaan. Het klinkt misschien als een gezellig schouwspel, maar ondertussen is er een sterk contrast met het leven boven de metrostelsels. Op momenten in de game zul je gedwongen worden om je hoofd boven de grond uit te steken, hetgeen slechts enkele minuten mogelijk is omdat anders je filters vervuild zullen raken door de straling.

Om te overleven zul je niet alleen goed moeten (onder)zoeken om hulpmiddelen te vinden, tevens zul je de strijd aan moeten gaan met zowel mutanten als de mensheid. In het origineel was er nog kritiek dat de AI nogal wisselvallig was, maar gelukkig heeft de ontwikkelaar dit nu aangepakt. Hoewel de mutanten vooral vertrouwen op hun brute kracht is het de mensheid die samenwerkt. In grote groepen openen ze een klopjacht, weet je deze groep uit te dunnen dan zullen ze vooral verkennend te werk gaan en samenwerken om je locatie te ontdekken.


Verwacht overigens niet dat je bepakt met vele wapens, ammunitie en luchtfilters door de wereld kunt lopen. De schaarste heerst nog altijd, waardoor een ieder zijn laatste voedsel en hulpmiddelen tot de tand zal verdedigen. Dit heeft uiteraard zijn weerslag op de game, zo zul je iedere confrontatie voorzichtig in moeten stappen omdat iedere kogel schaars is. Een gemiste kogel voelt dan ook echt als een gemis omdat het vaak de scheidingslijn is tussen leven en dood.

Metro: Last Light geeft ons een combinatie van actie en exploratie, net zoals het origineel dit deed. Toch wil ontwikkelaar 4A Games met deze opvolger niet simpelweg een verlenging van het origineel geven maar ook op de juiste punten vernieuwingen doorvoeren. Wanneer het karakter bijvoorbeeld zwaarder gaat ademen is het tijd om zuurstof te vinden of terug te gaan naar de ondergrondse, wapens voelen krachtiger aan en in-game hints trachten de gamer iets meer bij de hand te nemen. Of dit voldoende is om Last Light echt als een sequel aan te laten voelen en niet als een uitbreiding van het origineel, dat is een vraag waar we volgende maand op terug zullen komen.